از آنجا که همه متون دارای شکل و معنا هستند دو نوع ترجمه وجود دارد. یکی بر پایه شکل و دیگری بر اساس معنا. آنچه بر پایه شکل صورت می پذیرد تنها دنبال شکل زبان مبدا می باشد ولی نوع دیگر مبتنی بر معنا سعی بر آن دارد تا القا کننده معنای متن زبان مبدا به شکل های طبیعی زبان مقصد باشد.ترجمه بین زبانی کاملا تحت اللفظی (Literal translation) است و اصولا معنای زیادی متبادر به ذهن نمی کند.
ترجمه اصطلاحی در ساختار های دستوری و انتخاب اقلام واژگانی از شکل های طبیعی زبان مقصد در متن مورد نظر جهت ترجمه استفاده می شود و چنین می نماید که در اصل به زبان مقصد نگاشته شده است. اما ترجمه ها غالبا مخلوطی از انتقال تحت اللفظی واحد های دستوری به همراه ترجمه اصطلاحی معنای واژگان می باشد و این امر به صورت اصطلاحی همیشه ممکن نیست. یک مترجم ممکن است بخش هایی از کار خود را به شکل بسیار طبیعی بیان نماید و سپس در بخش های دیگر عقب گرد کرده و به سراغ شکل تحت اللفظی برود.
ترجمه ها بر روی زنجیره ای از بسیار تحت اللفظی تا تحت اللفظی، تا تحت اللفظی تعدیل شده و تا نزدیک به اصطلاحی و اصطلاحی قرار می گیرند و چه بسا تا به نوع بیش از حد آزاد نزدیک شوند. دارالترجمه
ترجمه بیش از حد آزاد مورد پذیرش بسیاری از اهداف نیست و اطلاعاتی اضافه بر آنچه در متن مبدا آمده است به آن افزوده شده است و متن دست خوش تغییرات زیادی می شود.

ترجمه همزمان (Interpreting) عبارت است از برگرداندن یک مفهوم از زبان مبدا به زبان مقصد به صورت شفاهی. در ترجمه ی همزمان گفتار ارائه شده توسط متکلم عینیت ملموس نمی یابد و در زمان محو می شود. آنچه باقی می ماند نقش مفاهیم در ذهن مترجم است. حرکات فیزیکی گوینده، پیام را روشنی بیشتری می بخشد و به آن غنای بهتری می دهد. این ترجمه خود به سه نوع تقسیم می شود, که در این قسمت به اختصار توضیح داده می شود.
1-همزمان مقطع (Consecutive Interpreting)
نوعی که پس از قطع موقت کلام گوینده حادث می شود.

2-همزمان مکتوب (Trans – Interpreting)
نوعی از ترجمه که مترجم متن ترجمه شده را هم پای سخنران قرائت می کند ولی در عین حال نیز اگر به ضرورت عبارتی را سخنران شفاها اضافه نماید به موقع ترجمه می نماید.

3-همزمان همردیف (Simultaneous Interpreting)
نوع دشواری از کار است که در آن مترجم همزمان در حالی که متکلم سخن می گوید به ترجمه پرداخته و جملات را به زبان مقصد بر می گرداند .