میراث تصویری پشت صحنه فیلم ها و سریال ها چه از سوی عکاسان حرفه ای و چه از سوی کسانی که به اصطلاح عموزاده ها و خاله زاده های عوامل گفته می شود، گرفته شده باشد، مجموعه ای خواهد شد که اگر توجه و حساسیت عکاس و تهیه کننده را به همراه داشته باشد باقی می ماند در غیر این صورت ممکن است مانند خیلی از آثار هنری که شرایط مناسبی برای نگهداری ندارند در نهایت محکوم به فنا شوند.
این روزها حتی اگر به سینما هم نروید می توانید با یک جستجو در فضای مجازی به عکس های یک فیلم سینمایی دسترسی پیدا کنید. در مورد مجموعه های تلویزیونی نیز همین اتفاق صادق است، هرچند این عکس ها در اینترنت برای همیشه ثبت شده اند، اما همه رویدادهایی نیستند که یک گروه سازنده فیلم و سریال طی ماه ها تلاش کرده اند.
بخش اعظمی از عکس هایی که به وسیله عکاسان فیلم و سریال گرفته می شود، پشت صحنه هایی است برای حفظ راکوردها و استفاده درون گروهی و ما تنها تعدادی از این عکس ها را که برای خبر یا نصب در سینماها انتخاب شده اند، می بینیم.
پس بر سر عکس هایی که عموم مردم آنها را ندیده اند و به نوعی میراث یک سریال و فیلم محسوب می شود، چه می آید؟
شاید ایده آل ترین پاسخ این باشد که بنیاد سینمایی فارابی، وزارت ارشاد یا سازمان صداوسیما آرشیوی برای نگهداری از این عکس ها داشته باشند.البته سازمان صداوسیما از سال ها پیش، محلی برای نگهداری عکس های سریال ها و برنامه های مختلف دارد.
کامران عدل، عکاس و اولین کسی که مسوول عکس صداوسیما در سال های ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۳ بوده است، در مرور خاطرات خود از آن ایام چنین می گوید: آن موقع کامپیوتری وجود نداشت که مانند امروز بتوان براحتی موضوع های مختلف را آرشیو کرد برای همین کارت هایی تهیه می کردیم که براساس حروف الفبا، شناسنامه و مشخصات هریک از برنامه ها همراه نام عکاس و تاریخ عکاسی در آن نوشته می شد.
وقتی کسی می خواست عکس برنامه ها را در اختیار داشته باشد باید به این کارت ها مراجعه می کرد.آتلیه عکاسی
او با بیان این که ابتدا به تنهایی عکاسی از برنامه ها را انجام می داد و پس از مدتی از مریم زندی به عنوان دیگر عکاس این سازمان کمک گرفته است، گفت در آخرین سالی که مسئول عکس بوده است ۳۳ عکاس در این بخش مشغول فعالیت بوده اند و ادامه می دهد: زمانی که تعداد عکس ها زیاد شد متوجه شدم نمی توان آنها را این گونه نگهداری کرد و باید آرشیوی تهیه شود.
به همین دلیل برنامه ای برای آرشیو عکس ها ترتیب دادم و روزانه ۲۰ الی ۳۰ حلقه نگاتیو به همان نحوی که گفتم آرشیو می شدند.
منبع: افتابیر