عکاسی هنر طبقه متوسط

دوربین عکاسی و یک نفر عکاس و چیزی که از آن عکس گرفته می شود. می تواند موضوع کار یک رمان نویس باشد. می تواند یک فیلم پلیسی هیجان انگیز از رویش ساخته شود. یا ایده ای شود برای نوشتن یک کتاب جامعه شناختی؛ یعنی همان کاری که پی یر بوردیو انجام داده است: نوشتن کتابی در مورد اینکه عکاسی چه چیزی است، در جامعه چگونه پدیدار می شود و چگونه تاثیر می گذارد و در گذشته چه بوده و در زمان حال (زمان نوشتن کتاب، ۱۹۶۵) چگونه است و طبقات اجتماعی چه رابطه ای با عکاسی دارند و اگر عکس های مختلف را جلوی روی مان بگذاریم، چه چیز هایی را می شود فهمید. چرا یک عکس مجاز می شود و یک عکس نه؟ چرا توریست ها از چیز هایی عکس می گیرند که برای ما عجیب هستند؟ ده ها چرا دیگر همه جمع شده اند تا یک کتاب در مورد عکاسی را شکل بدهند: عکاسی، هنر میان مایه.

کتاب دارای ویژگی های خودش هست: مثل بدیع بودن موضوع، زاویه های دید جدیدی که ارائه می دهد و بحث هایی که پیش می کشد؛ با این حال یک مشکل بزرگ در کتاب نمود پیدا می کند: کتاب قدیمی است. از ۱۹۶۵ تا الان بیش از چهل سال گذشته است. در این مدت آمدن دوربین های عکاسی دیجیتال، دوربین های معمولی اتوماتیک، پرینتر های رنگی و آخر سر موبایل های دوربین دار انقلابی در مبحث کاری کتاب ایجاد کرده اند، طوری که همه چیز هایی که در کتاب آمده را باید بازنویسی کرد تا با چیزی که ما الان از عکاسی می شناسیم، مرتبط شود.

کتاب بیشتر خوانندگان خویش را از بین علاقه مندان به فلسفه (که نام پی پر بوردیو را می شناسند) و علاقه مندان به جامعه شناسی و انسان شناسی پیدا خواهد کرد. کتابی که می تواند خواننده ی عام هم داشته باشد، اما قدرت سردرگم ساختن خواننده ی معمولی را در خود پنهان کرده است که می تواند آزار دهنده باشد.آتلیه عکاسی

متن معرفی روزنامه ی شرق بر این کتاب را بخوانید که روز یکشنبه ۶ خرداد منتشر شده است، این متن بدون امضای نویسنده است. اگر روی لینک روزنامه ی شرق کلیک کنید، می توانید ویژه نامه ی این روزنامه در مورد پی یر بوردیو را نیز بخوانید. (سید مصطفی رضیئی، سودارو.)

عکاسی، هنر میان مایه» عنوان کتابی از پی یر بوردیو است که کیهان ولی نژاد آن را به فارسی برگردانده و نشر دیگر، اواخر اردیبهشت ماه سال جاری منتشرش کرده است.
منبع: افتابیر