کریستوفر اندرسون (Christopher Anderson) در سال ۱۹۷۰ در کانادا متولد شد. پدرش یک واعظ مذهبی در تگزاس بود و کریستوفر قبل از عظیمت به نیویورک و پاریس، سال های اول زندگی اش را در آنجا گذراند. او آموختن عکاسی را از لابراتوار عکس "Dallas Morning News" شروع کرد. در سال ۱۹۹۳ در یک روزنامه کوچک در کولورادو استخدام شد ولی از آنجا که نمی توانست به عنوان کارمند کار کند روزنامه را ترک کرد و به انجام پروژه های آزاد پرداخت.

او در ابتدا برای مجلات عکاسی می کرد. در سال ۱۹۹۶ با "U.S. News and World Report" قرارداد بست و در همان جا بود که اندرسون رخدادهای اجتماعی نظیر بحران اقتصادی روسیه، وضعیت مهاجران افغانی در پاکستان و انتخاب ایوو مورالس (Evo Morales) در بولیوی را مستندنگاری کرد.

اندرسون در مصاحبه ای با سایت PDN در مورد چگونگی علاقه اش به عکاسی چنین می گوید: "وقتی بچه بودم در یک مجله، عکسی دیدم با عنوان "لحظه قطعی" که مردی را نشان می داد که از روی گودال آبی می پرید و من کاملا مجذوب آن عکس شدم. نمی دانستم که عکاس آن کارتیه برسون است یا اینکه آن تصویر از نظر تاریخی چه معنایی دارد. من فقط دوست داشتم به آن نگاه کنم. بعدها به تصاویر ویلیام آلبرت (William Albert) و الکس وب (Alex Webb) نگاه می کردم و مجذوب روش آنها در بهره گیری از رنگ شدم عکاسی شدم. آن تصاویر حقیقتا زیبا بودند."

اندرسون در سال ۱۹۹۹ گزارشی از مهاجران هاییتی که تلاش می کردند از طریق دریا به آمریکا بروند تهیه کرد. این گزارش تاثیر زیادی بر احساس و درک وی از عکاسی خبری گذاشت. او در این مورد می گوید: "این پروژه یکی از سخت ترین ماموریت های من بود که حدود سه هفته به طول انجامید؛ هفته اول صرف آشنایی با مهاجران شد. شرایطِ بسیار سختی بود. ما در هاییتیِ شمالی سوار قایق هایی شدیم که همان جا با دست ساخته می شدند و مهاجران را به آمریکا می بردند. قایق ما هیچ موتوری نداشت و از چوب کهنه و پارچه ساخته شده بود. تنها چیزی که داشتیم یک قطب نما بود که راه را نشانمان می داد. آن ها فکر می کردند ما جاسوس های گارد ساحلی یا CIA هستیم، در آن شرایط سخت کار کردن بسیار خطرناک بود و ما مجبور شدیم چندین روز در کف قایق پنهان شویم تا اینکه گارد ساحلی ما را نجات داد."

اندرسون در مورد تحصیلاتش می گوید: "من به طور رسمی عکاسی نخوانده ام؛ فقط در دوره دبیرستان در چند کلاس ظهور فیلم و نظیر آن شرکت کردم. دوربینم همه جا همراه من بود و بیشتر عکس های تفریحی می گرفتم. در دانشگاه، در رشته ارتباطات بین الملل، انسان شناسی فرهنگی و ارتباط انسانی تحصیل کردم که بسیار نزدیک به حرفه کنونی من است چرا که کارهای من فرمی از انسان شناسی بصری است."

او در مورد چگونگی ارتباطش با آژانس های مختلف می گوید: "کار کردن در روزنامه چیزی نبود که هدف من باشد به همین دلیل در سال ۹۵ روزنامه را ترک کردم و عکس هایم را برای جوزی ازل (Jose Azel) که در آن زمان درحال تاسیس آژانس Aurora بود، فرستادم. جوزی در ابتدا راهنما و بعد نماینده من شد، عکس های من از طریق این آژانس به مجلات LIFE و Timeو نشریه های دیگر نشان داده شد و به تدریج ماموریت هایی به من واگذار شد. کار کردن با ویراستار عکس مجله Time آغاز یک رابطه کاری موفق بود. وی به من کمک کرد تا استعدادهایم را پرورش دهم و یاد داد که چگونه باید عکس هایم را انتخاب و پردازش کنم ."

اندرسون در سال ۲۰۰۰ موفق به دریافت مدال طلای رابرت کاپا شد. در سال ۲۰۰۱ به خاطر پروژه "سنگ اندازان غزه" جایزه عکاس جوان کداک Kodak را برد و در همان سال عکس هایش از پناهندگان افغانی در پاکستان، جایزه Visa d۰۳۹;or جشنواره پرینیان فرانسه را از آن خود کرد و در سال ۲۰۰۸ نفر سوم در قسمت مجموعه عکس زندگی روزمره World Press Photo شد.آتلیه عکاسی

اندرسون به جوانان علاقمند به عکاسی خبری چنین نصیحت می کند: "... از خانه بیرون بروید و عکس هایی را بگیرید که دوست دارید و بعد سعی کنید آن ها را به مجلات و ویراستاران نشان دهید. این را در نظر داشته باشید که ممکن است عکس هایتان به فروش نرسد اما احتمال دارد ویراستاری کارهای شما را ببیند و به شما ایمان بیاورد و استخدامتان کند."

در سال ۲۰۰۲ از اندرسون برای پیوستن به آژانس عکس VII (هفت) دعوت شد تا در کنار عکاسانی چون جیمز نچوی، ران هویو، لورن گرینفیلد و الکساندر بولات فعالیت کند. وی در سال ۲۰۰۵ برای عضویت در مگنوم نامزد شد و از سال ۲۰۰۷ در این آژانس فعالیت می کند.
منبع: افتابیر