وقتی که موسسه لغت نامه آکسفورد لغت "Selfie" را به عنوان لغت برتر سال ۲۰۱۳ انتخاب کرد، کاربران اینترنت خیلی هم متعجب نشدند. برای آنهایی که گوشی هوشمند تلفن همراه در دست دارند، این کار تنها تاییدی بود بر آنچه آنان از زمان انتشار نخستین عکس با تَگ Selfie (سِلفی) در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۱ / ۲۶ دی ۱۳۸۹ به خوبی به آن پی برده بودند: مستندسازی شخصی همانند یک ویروس در حال گسترش است.
Selfie اصطلاحا به عکس هایی گفته می شود که کاربر با وب کم یا دوربین گوشی تلفن هوشمند از خودش می گیرد و آن را روی شبکه های اجتماعی اینترنتی منتشر می کند. به گفته مسئولان شرکت Unmetric که به تجزیه و تحلیل رسانه های اجتماعی برای برندهای جهانی می پردازد، از آن تاریخ تا کنون تنها ۷۳ میلیون سِلفی روی شبکه ایسنتاگرام منتشر شده است. اما آمار جالبی را می توان درباره این پدیده اجتماعی استخراج کرد؛ آماری که خیلی افراد از آن مطلع نیستند: مثلا عکاسان سلفی بانکوک جوان تر از نیویورکی ها هستند؛ زنان بیشتر از مردان سلفی می گیرند و پارامتر خندیدن در عکس های سلفی از شهری به شهر دیگر متفاوت است.

آمار جالب
اخیرا تحقیق جالبی در مورد عکس های سلفی به سرپرستی لیو مانوویچ، استاد دانشگاه سیتی یونیورسیتی نیویورک (CUNY) و متخصص تجزیه و تحلیل داده های اجتماعی بصری انجام شده که نتایج کامل آن را می توان در Selfiecity مشاهده کرد. البته کسب افتخار «لغت سال» دلیل انجام تحقیق مانوویچ نبوده است؛ چرا که آغاز پروژه وی به چندین ماه پیش از انتخاب این لغت توسط واژه نامه آکسفورد باز می گردد.
مانوویچ و گروهش ۶۵۶ هزار عکس را که بین بازه ۴ تا ۱۲ دسامبر ۲۰۱۳ / ۱۳ تا ۲۱ آذر ۱۳۹۲ و در شهرهای نیویورک، سائو پائولو، برلین، بانکوک و مسکو روی سایت اینستاگرام بارگذاری شده بود جمع آوری کردند. پس از مرتب سازی، عکس ها غربال شد و تعداد آن به ۶۴۰ عکس کاهش یافت که نمونه هایی به نمایندگی از دسته بندی های مختلف بودند.آتلیه عکاسی

مانوویچ می گوید: «اینستاگرام زبانی جهانی است؛ اما در شهرهای مختلف تفاوت های آشکاری میان جنسیت، سن و سبک وجود دارد.»
آلیس تیفنتیل، دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه CUNY نیز در مقاله ای که در سایت Selfiecity منتشر شده، می نویسد: «سلفی زبان مادری قرن بیست و یکم است.»
امروزه رسانه های اجتماعی به ابزاری برای مطالعه رفتارهای انسانی بدل شده اند. برای مثال و در بین پنج شهر مورد مطالعه، زنان برزیلی اهل سائوپائولو در عکس های سِلفی با احساس تر بودند (زاویه کج کردن سر آنها در عکس ۱۶.۹ درجه بود که به مراتب بیشتر از ۷.۶ درجه زاویه سر نیویورکی ها است)؛ و درصد زنان در عکس های سلفی شهر مسکو بیش از دیگر نقاط بوده است (۸۲ درصد در مقایسه با ۵۵.۲ درصد بانکوک).

چرا؟
«تفسیر شما نیز به خوبی تفسیر من است» این جمله ای است که مانوویچ در پاسخ به سوال بالا می گوید و منظورش این است که توضیحی برای این نتایج ندارد!
شاید زنان روسی ساکن در مسکو در مقایسه با مردان این شهر عکس های سِلفی بیشتری بگیرند، اما هر دو دسته در عکس ها چهره ای نسبتا عبوس دارند. در شاخص خنده، پایتخت روسیه در انتهای جدول قرار می گیرد (در حالی که بانکوک صدرنشین است). شاید خندیدن در مسکو خیلی باب نیست؛ اما مانوویچ می گوید: «زمانی که شما جوانان روسی را اینجا در نیویورک می بینید، میزان خنده رویی آنها هم مثل بقیه افراد است.»
گرفتن عکس های Selfie بازی جوان پسندانه ای محسوب می شود. میانگین سن عکاسان سلفی تنها ۲۳.۷ سال است. همچنین اگرچه زنان بیشتر از مردان عکس سلفی می گیرند؛ اما با این وجود، مردان بالای ۳۰ سال بیشتر از زنان این سن عکس های سلفی خود را به اشتراک می گذراند. مانوویچ می گوید: «شاید زنان بیشتر عکس بگیرند، اما آنها را پست نمی کنند.»
منبع: افتابیر